ร้านเสื้อยืด ADL Sportswear

Posts Tagged ‘เย็บเสื้อยืด’

เลือกทำในสิ่งที่รักมักไม่ค่อยประสบความสำเร็จ

อยากประสบความสำเร็จให้เลือกทำสิ่งที่ถนัดที่สุด

สถานการณ์ช่วงนี้เรียกได้ว่าต้องการกำลังใจกันเป็นพิเศษ ทั้งภาคบุคคล ภาคธุรกิจการค้า และภาครวมทั้งประเทศ ทั้งจากสภาพเศรษฐกิจ, ภัยธรรมชาติที่ซ้ำเติมและการสูญเสียร่มโพธิ์ร่มไทรอันเป็นที่รักของปวงชนชาวไทยทั้งประเทศ “องค์ในหลวงรัชกาลที่ 9”

อดีตทหารหน่วยในพระองค์ที่มีพระปรมาภิไธยย่อ “ภปร” ติดอยู่อกด้านซ้าย อย่างผู้เขียนก็รู้สึกเสียใจ เศร้าใจไม่น้อยไปกว่าเพื่อนๆ

แต่ก็อย่างว่าแหละ!

ชีวิตก็ต้องดำเนิน ได้แต่เก็บสิ่งเหล่านั้นไว้ในใจ แล้วก็ต้องเดินไป ต้องวิ่งต่อไป ตามวิถีชีวิตของมนุษย์ปุถุชนทั่วไป

เลือกทำในสิ่งที่รักมักไม่ค่อยประสบความสำเร็จ!

ทำไมนะเหรอ!

ในโลกนี้มีไม่กี่อาชีพหรืองานไม่กี่อย่างครับ ที่พวกเราส่วนใหญ่รักกัน และมักจะเป็นงานที่สวยงาม เลิศหรู มีเกียรติ มีหน้าตาทางสังคม เช่น นักร้อง นักแสดง และอื่นๆ เพราะแบบนั้นพวกเราส่วนใหญ่ถึงได้รักและชอบกัน ในขณะเดียวกันการแข่งขันในอาชีพนั้นๆ ก็จะสูงตามเพราะส่วนใหญ่อยากทำ และอยากเป็น

คงไม่มีใครฝันอยากเป็นภารโรง หรือเจ้าหน้าที่ฝ่ายรวบรวมขยะของ กทม. หรอก (ถ้ามีไลน์บอกผู้เขียนด้วย ท่านกำลังเป็นที่สนใจของผู้เขียน 555 คิดแปลกดี มันต้องมีสาเหตุสิ!)

ถ้าท่านอยากมีความสุขในชีวิต ท่านก็เลือกทำในสิ่งที่ท่านรักและท่านก็จะมีความสุขกับสิ่งที่ทำ

แต่ถ้าท่านอยากจะประสบความสำเร็จในชีวิต ท่านจงเลือกทำในสิ่งที่ท่านทำได้ดีที่สุด ได้เปรียบที่สุด มีพื้นฐานต้นทุนมากสุดซึ่งจะทำให้ดอกผลที่แสดงออกมาค่อนข้างดี ส่วนความชอบนั้นเอาไว้ทีหลัง

ผลลัพท์ออกมาเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นที่น่าชื่นใจ ได้เงินได้ทอง เดี๋ยวชอบขึ้นมาเอง 555

เชื่อผู้เขียนเถอะ!

คิดตามนะ!

ระหว่างทำในสิ่งที่รักแล้วชีวิตเหนื่อย, อุปสรรคเยอะ, ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน กับทำอะไรที่ไม่ได้ชอบ (รู้สึกเฉยๆ) แล้วได้เงินจับจ่ายใช้สอย ธุรกิจเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง อย่างไหนน่าชื่นใจกว่ากัน!

แล้วท้ายที่สุด เพื่อนๆ ชอบแบบไหนหละ?

หากท่านไหนประสบความสำเร็จในชีวิตจากสิ่งที่ท่านรัก ถือว่าท่านโชคดีที่สุดแล้วครับ ถือว่าทำบุญมาดี 555 (พูดไปงั้นแหละเพราะโชคไม่ค่อยช่วยอะไร ส่วนใหญ่เป็นความมานะล้วนๆ)

ผู้เขียนเองก็เป็นร้านตัดเย็บเสื้อยืดทำงานเสื้อผ้า ขายเสื้อผ้า ขายเสื้อยืดร้านเล็กๆ จิ๋วหลิ๋ว ที่ไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรเลย ซึ่งก็ด้วยเหตุผลหลายประการ ทั้งต้นทุนชีวิต ทั้งพื้นฐาน (และความขี้เกียจ 555) และนั่นก็เป็นสิ่งบ่งชี้ได้อย่างหนึ่งว่า ผู้เขียนไม่ได้มีทุนหนา ไม่ได้มีหน้าตักใหญ่ ไม่ได้มีพ่อแม่คอยหนุน วิเศษมาจากไหน ก็เป็นหนึ่งในพวกท่านนี่แหละ มีชีวิต! มีอุปสรรคอย่างเราท่านๆ ปกติทั่วไป

แรกเริ่มเดิมทีนั้นผู้เขียนไม่ได้อยากทำงานเสื้อผ้า เพียงแต่เคยทำงานอยู่บริษัทเสื้อผ้ากีฬาชั้นนำของประเทศ ผู้เขียนอยากทำการเกษตรและก็ได้ออกจากงานประจำเพื่อไปทำการเกษตรอย่างที่ตั้งใจ สุดท้ายโดนตะขาบกัดเกือบตายเพราะเสือกไปขยันไม่ดูวันดูเวลา 5 ทุ่มกว่ายังดายหญ้าหน้าไม่อายไปเหยียบโดนตะขาบ 555 (ดูจากรอยเขี้ยวแล้วตัวโคตรจะใหญ่)

เจ็บขาไม่พอ แถมโดนแม่ด่าไปหลายวัน อ๊ายยยยย อาย!

ไม่ได้ทำการเกษตรแล้ว ต้องหาอย่างอื่นทำ 555 ขี้เกียจโดนตะขาบกัดกับโดนแม่ด่ารอบที่ 2

เลยต้องหาสิ่งที่ใกล้มือที่สุด มีพื้นฐานมากสุด เลยเป็นงานเสื้อผ้า เสื้อยืด เพราะผู้เขียนเคยทำงานอยู่ที่บริษัทเสื้อผ้ากีฬาชั้นนำของประเทศไทยอยู่หลายปี ตำแหน่งก็ค่อนข้างสูงเพราะต้องซ่อมหลังคา เงินเดือนก็สูงเพราะต้องวิ่งขึ้นไปรับบนตึกชั้น 6

ไม่ได้ชอบ!

ไม่ได้รักหรือพิศวาสงานเสื้อผ้า เย็บเสื้อยืด ขายเสื้อยืดเป็นพิเศษ แต่ด้วยความที่มีพื้นฐานอยู่บ้าง ดีกว่าเริ่มจากศูนย์หน่อยหนึ่ง ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เป็นที่น่าพอใจ ร้านเติบโตตามขั้นตอน ยอดขายเสื้อยืดเพิ่มขึ้นดีวันดีคืน โดยเฉพาะขายส่งเสื้อยืดราคาถูก ที่ผู้เขียนทำราคาออกมาได้ค่อนข้างดีเพราะสันทัดเรื่องต้นทุนการผลิตและขั้นตอนการผลิตเสื้อยืดจากงานประจำที่เคยทำ

พอทุกอย่างเริ่มเป็นรูปร่าง เห็นแนวทางที่ชัดเจน

เออ  แฮ่ะ!  ดีเหมือนกันเนาะ 555

จากที่รู้สึกเฉยๆ ก็เริ่มชอบ (ตอนรับตังค์ 555)

ไม่ต้องเชื่อผู้เขียนหรอกเพราะนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผู้เขียนต้องการ

ผู้เขียนต้องการแค้ให้เพื่อนๆ เก็บไปคิด ไปดัดแปลง ไปพลิกแพลง ตะแคงพุ่งหลาว ให้ออกมาเหมาะสมกับชีวิตเพื่อนๆ

สาเหตุที่ผู้เขียนต้องเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆ ฟังเพราะวันนี้ ผู้เขียนมีแขกมาที่ร้าน เป็นน้องผู้หญิงน่ารักน่าชัง วิ่งดุกดิกๆ ไปมาชั้น 1 ยันชั้นดาดฟ้าโต๊ะสกรีน -__-!!! (ซนโคตร!) มาดูงาน มาดูแบบเสื้อยืด มาดูเนื้อผ้าที่ร้านผู้เขียน

แล้ว!

อยากจะเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อยืดที่บ้านบ้าง ส่วนคุณแม่ก็เห็นดีเห็นงามด้วยและจะลงทุนให้น้อง ทั้งๆ ที่ดูงานที่ร้านผู้เขียนไม่ถึงครึ่งชั่วโมง -__-!!!

นี่คือความน่ากังวลของคนมีเงินและการตามใจลูกแบบไม่ไตร่ตรอง!

ทั้งๆ ที่บ้านทำธุรกิจอย่างอื่นได้ค่อนข้างดี!

ท้ายที่สุดแล้วผู้เขียนอยากจะบอกด้วยความเป็นห่วง (ตัวเอง) ว่า

“มาแย่งงานผู้เขียนทำมายยยยย   อย่ามาแย่ง    ไปทำอย่างอื่นซิ 555”

พูดไปงั้นแหละ!

จริงๆ ก็เป็นห่วงเรื่องการศูนย์เปล่ากับเม็ดเงินที่ต้องลงทุนโดยที่ไม่ได้คิดให้ดีเสียก่อน

บางอย่างดูง่าย แต่ก็ไม่ได้ง่ายแบบที่เราเห็น

อาจารย์ชาวอังกฤษของผู้เขียนพูดติดปากอยู่เสมอ “เห็นหญ้าบ้านข้างๆ เขียว พอเราเหยียบอาจจะไม่เขียวอย่างที่คิด” (แสดงให้เห็นว่า….อาจารย์….แม่งชอบปีนกำแพงไปขโมยแอปเปิ้ลข้างบ้าน! นิสัย -__-!!!)

ทุกอาชีพมักจะมีอุปสรรคอยุ่เสมอครับ ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องทำในสิ่งที่เราถนัดก่อนเสมอครับ  เมื่อสำเร็จแล้วจะกลับไปทำในสิ่งที่ท่านรักก็แล้วแต่ความสบายใจของท่านหละ!

รักและเป็นห่วงเพื่อนๆ ทุกคน

ผู้เขียน

การเย็บเสื้อยืดคอกลมนั้นจัดได้ว่าเป็นพื้นฐานของงานเย็บอุตสาหกรรมก็ว่าได้

โดยขั้นแรกหลังจากที่เราตัดผ้าลำตัวด้านหน้า 1 ชิ้น, ลำตัวด้านหลัง 1 ชิ้น, แขน 2 ชิ้นและชิ้นคอ 1 ชิ้นแล้ว

ขั้นที่ 1 คือการเย็บบริเวณไหล่ทั้ง 2 ด้าน, โดยให้ด้านหน้าผ้ากระกบติดกัน

ขั้นที่ 2 นั้นคือการเย็บชิ้นคอ

บางท่านก็เย็บคอเตรียมไว้ก่อน อันนี้แล้วแต่ถนัด หากเป็นงานภาคอุตสาหกรรมที่แข่งกับเวลาจริงๆ ก็ต้องเตรียมชิ้นคอไว้ให้เรียบร้อยเสียก่อนเพื่อความรวมเร็วในการทำงาน ส่วนเรื่องของวัสดุว่าจะใช้อะไรทำชิ้นคอนั้นก็ว่ากันไปตามลักษณะงานว่าจะใช้ผ้าในตัวหรือใช้ซก (ผ้าที่เป็นยืดๆ) ก็ดีกันไปคนละแบบ

เย็บคอติดกับลำตัว

แล้วกลับเสื้อจากด้านในมาด้านนอกเพื่อเตรียมตัวทำงานในขั้นต่อไป

แล้วกลับเสื้อจากด้านในมาด้านนอกเพื่อเตรียมตัวทำงานในขั้นต่อไป

ขั้นที่ 3 : กดเย็บคิ้วรอบคอเพื่อความเรียบร้อยและความคงทน โดยขั้นตอนนี้นั้นบางร้านก็ทำ บางร้านก็ไม่ได้ทำซึ่งก็แล้วแต่จุดประสงค์

โดยขั้นตอนที่ 3 นี้ไม่ตายตัวว่าจะทำก่อนหรือหลังจากการเย็บลาลูกโซ่บริเวษคอ ซึ่งก็ว่ากันไปตามความถนัดและเคยชิน

ตัดเศษด้ายเพื่อความเรียบร้อย

** ค่อยดูเป็นเสื้อขึ้นมาหน่อย -__-!!! **

ขั้นตอนที่ 4 : การเย็บลาลูกโซ่บริเวณคอ ซึ่งอาจจะมีหรือไม่มีก็แล้วแต่ร้าน เพราะหากต้องการลดต้นทุนก็จะไม่ทำ แต่ส่วนใหญ่ก็ทำเพื่อความสวยงามและเรียบร้อยของงานเย็บ

** เย็บด้วยจักรเข็มคู่ลาลูกโซ หรือสุดแท้แต่จะเรียกกัน (มีหลายชื่อเหลือเกิน -__-!!!)**

** โดยเริ่มเย็บจากตะเข็บไหล่เสื้อด้านหนึ่งผ่านคอด้านหลังจนมาสุดที่ไหล่อีกด้านหนึ่ง **

** แล้วจึงกลับเสื้อเพื่อความเรียบร้อย **

** ค่อยดูเป็นเสื้อขึ้นมาอีกหน่อย **

** การใช้ผ้ามาเย็บบริเวณคอ ลาลูกโซ่นั้นจะเป็นผ้าลักษณะม้วนวนยาวติดกัน โดยการตัดเฉียง **

ขั้นตอนที่ 5 : การเย็บแขนเสื้อทั้ง 2 ข้างติดกับลำตัว

** โดยเริ่มจากการลาแขนเสื้อด้วยการพับปลายแขนแล้วใช้จักรลาโรยหรือลาชาย (สุดแท้แต่จะเรียกเถอะ -__-!!!) **

** เย็บแขนติดกับลำตัวโดยประกบชิ้นแขนเข้ากับส่วนตัวให้ด้านหน้าประกบกับด้านหน้าแล้วจึงทำการเย็บ **

ขั้นตอนที่ 6 : เย็บโพ้งไล่ลงมาตั้งแต่ปลายแขนเสื้อผ่านตะเข็บด้านข้างลงมาจนสุดลำตัว ด้วยจักรโพ้ง

ขั้นตอนที่ 7 : กลับมาที่จักรลาอีกครั้งเพื่อลาชายเสื้อก็เป็นอันจบขั้นตอนการเย็บเสื้อยืดแบบคร่าวๆ

หากมีโอกาสก็คงจะได้ทำเป็นวีดีโอภาพเคลื่อนไหวมาให้เพื่อนๆ ได้ชมกันในโอกาสต่อไปครับ
สำหรับบางท่านที่ชำนาญเป็นอย่างดีแล้วก็คงจะดูเป็นเรื่องเรียบง่าย แต่สำหรับคนที่ยังไม่เคยทำแต่อยากจะทำงานเย็บเสื้อผ้า ผู้เขียนก็ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยใจจริงครับ และก็หวังว่าบทความไม่ค่อยจะได้เรื่องชิ้นนี้จะจุดประกายอะไรได้บ้าง เพราะหากสถานการณ์ภาคแรงงานของอุตสาหกรรมการตัดเย็บเสื้อผ้ายังเสียสูญอยู่แบบนี้ต่อไปในอนาคตคงนึกไม่ออกว่าจะเป็นยังไง แม้กระทั่งผู้เขียนเองก็ยังต้องใช้ช่างเย็บชาวเวียดนามเป็นแรงงานหลัก

—
นอกเรื่องหน่อยหนึ่ง!

—
แรงงานภาคอุตสาหกรรมการตัดเย็บเสื้อผ้าในปัจจุบัน 2558 ในเขต กทม นั้นกว่าครึ่งเป็นชาวเวียดนามที่มีลักษณะพิเศษคือมีความชำนาญด้านงานเย็บเสื้อผ้าติดตัวมาจากบ้านเกิด โดยเฉพาะชาวเวียดนามที่มีจากภาคกลาง พวกเขามีทั้งความอดทน ความมุ่งมั่น และความอ้อนน้อมถ่อมตนต่างจากชาวพม่าหรือกัมพูชาที่ค่อนข้างรั้นและฉลาดแกมโกง ลักษณะพิเศษของชาวเวียดนามแบบนี้เป็นลักษณะที่ผู้เขียนอิจฉาและเฟ้อฝันว่าชาวไทยเราคงจะมีความสามารถพิเศษแบบนั้นติดตัวไว้ในแต่ละทุกหมู่บ้าน

ด้วยความเคารพเพื่อนๆ ทุกคน

โอ

อย่างที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าเสื้อยืดผ้า Cotton 100% ส่วนใหญ่ในท้องตลาดบ้านเราจะมีอยู่กว่าร้อยละ 80 – 90 จะมีอยู่แค่ 2 เบอร์คือผ้า Cotton เบอร์ 32 และ ผ้า Cotton เบอร์ 20 (สำหรับผ้ายืด จริงๆ แล้วผ้า Cotton มีหลากหลายเบอร์และน้ำหนักมากกว่านี้แต่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมทำให้การผลิตออกสู่ตลาดน้อยตาม)

ความแตกต่างระหว่าง Cotton เบอร์ 32 และ ผ้า Cotton เบอร์ 20 ที่เป็นเส้นใยธรรมชาติคือความใหญ่ของเส้นด้ายที่ใช้ถักทอออกมาเป็นผืนผ้าสำหรับตัดเย็บเป็นเสื้อยืดสำหรับขายจำหน่ายเสื้อยืดทั่วไปในท้องตลาด โดยผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 20 จะมีขนาดเส้นด้ายที่ใหญ่กว่าเบอร์ 32 ทำให้องค์รวมของตัวเสื้อดูหนากว่าเล็กน้อย แต่การระบายอากาศและการซับเหงื่อก็ไม่ต่างกัน

การใช้ผ้าผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เส้นใยธรรมชาตินั้นจะขึ้นอยู่กับจุดประสงค์การใช้งานเป็นหลัก เช่นว่าหากต้องการสวมใส่ทั่วๆ ไป ก็ควรจะใช้เบอร์ 32 ซึ่งละเอียดกว่า หรือนำไปปักเพิ่มลวดลายหรือสกรีนนั้นหลายๆท่านก็เลือกที่จะใช้ผ้าผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 20 มากกว่าเพราะความหนาทำให้ทำงานง่ายขึ้น สีสกรีนไม่ทะลุทำให้ไม่เหนียวเหนอะหนะเวลาสวมใส่ หรือเวลาปักแล้วผ้าจะไม่ย่นเพราะเบอร์ 20 หนากว่า เป็นต้นฯ

ทั้งนี้ทั้งนั้นการเลือกผ้าใช้ผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 20 หรือ 32 ขึ้นอยู่กับลักษณะการใช้งานแต่หากว่าเพื่อนๆ หรือท่านที่ไม่ค่อยจะได้คลุกคลีกับธุรกิจผ้าหรือเสื้อผ้าก็จะดูไม่ค่อยออกว่าอันไหนคือผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 20 หรือ 32 และหากจะให้ผู้เขียนแนะนำเป็นการส่วนตัวคือผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 20 จะดีกว่าผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 32 เพราะการใช้งานที่หลากหลายและง่ายต่อการนำไปประยุกต์หรือต่อยอดเพื่อเพิ่มราคา

หรือหากเพื่อนกำลังหัดเย็บเสื้อยืดอยู่ก็อยากจะแนะนำให้เป็นผ้าคอทต้อนหรือผ้าฝ้าย Cotton เบอร์ 20 เช่นกันเพราะว่าเส้นด้ายที่ใหญ่ ผ้าที่หนากว่าจะทำให้การเย็บง่ายกว่า ทำให้การเรียนรู้ง่ายกว่าการใช้ผ้าบางเย็บ (พวกไม่เย็บผ้าไม่รู้หรอก ผ้าบางเย็บยากขนาดไหน 555  -__-!!! แถมบางแล้วยืดด้วยนะ สุดยอด)

—

อย่างที่เราๆ ท่านๆ ทราบกันดีว่าอุตสาหกรรมเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มนั้นเป็นอุตสาหกรรมหลัก 1 ใน 4 สิ่งของจำเป็นสำหรับมนุษย์เรา และก็เป็นอุตสาหกรรมหลักอันดับต้นๆ ของประเทศไทยเราด้วยเช่นกัน

ในบรรดาสินค้าหลักๆ ของอุตสาหกรรมเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มนี้ เสื้อยืดก็จัดได้ว่าเป็นสินค้าพื้นฐานที่ถูกผลิตออกมาอย่างมากที่สุดชนิดหนึ่ง เนื่องด้วยความนิยม การใช้งานที่เรียบง่าย ราคาที่เหมาะสม และการต่อยอดผลิตภัณฑ์ เช่น การทำให้ดูสวยงามขึ้นด้วยการสกรีน เพ้นท์ลวดลาย หรือปักรูป สัญลักษณ์ต่างๆ เพื่อเพิ่มมูลค่า จึงทำให้เสื้อยืดจัดได้ว่าเป็น 1 ในสินค้าหลักของกลุ่มอุตสาหกรรมเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม

หากเพื่อนๆ อยากจะทำธุรกิจหรือการค้า หรือการให้บริการตัดเย็บเสื้อยืดนั้นก็ควรจะต้องศึกษารายละเอียดให้ดีก่อน เพราะการเปิดร้านให้บริการตัดเย็บเสื้อผ้า หรือเสื้อยืดนั้นมีรายละเอียดพอสมควร หากเพื่อนๆ ท่านไหนที่ทำเป็นอาชีพอยู่แล้วก็คงจะทราบถึงรายละเอียดต่างๆ เป็นอย่างดี หากท่านไหนที่พึ่งเริ่มต้น ผู้เขียนก็อยากแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวให้เพื่อน ประมาณว่าเล่าสู่กันฟัง เพื่อลดข้อสงสัย ลดปัญหาให้การค้าของเพื่อนๆ ดำเนินไปได้ง่ายขึ้น ไม่มากก็น้อย

สิ่งแรกที่ผู้เขียนอยากจะเล่าให้เพื่อนๆ ฟังก็คือประเภทของจักรอุตสาหกรรมที่ใช้ในงานเย็บเสื้อยืด นั้นหลักๆ มีอยู่ 3 ชนิดด้วยกัน คือ

1.จักรโพ้ง (หรือพ้ง) คือจักรที่ใช้เย็บด้านข้างของตัวเสื้อ วงแขน และรอบคอ จักรประเภทนี้ใช้งานมากที่สุดถึงร้อยละ 70 – 80 ของการเย็บเสื้อยืด โดยจักรโพ้งเองก็แบ่งได้เป็นหลายแบบอีกเช่นกัน เช่น จักรโพ้ง 3 เส้น, จักรโพ้ง 4 เส้น และจักรโพ้ง 5 เส้น (โพ้ง 1 เส้นก็มีนะ ที่เหลือด้ายขาด ฮ่ะๆ มุขช่างซ่อมจักรที่บ้าน -__-!!!) ค่าตัวจักรประเภทนี้ก็ประมาณ 2 – 3 หมื่นบาทขึ้นอยู่กับรุ่นและยี่ห้อ ซึ่งส่วนใหญ่เสื้อยืดทั่วๆ ไป ใช้จักรโพ้ง 4 เส้น

**

2.จักรลา จะถูกใช้ 2 ลักษณะในการเย็บเสื้อยืด คือ 1. คือลาชายเสื้อและลาแขนเสื้อ หากเพื่อนมีนิสัยช่างสังเกตคงจะเห็นว่าแขนเสื้อหรือชายเสื้อด้านในจะเย็บเป็นแบบซิกแซกๆ ไปมาสลับกันเป็นฟันปลา นั่นเป็นลักษณะการใช้งานแบบหนึ่ง และส่วนแบบที่ 2 ก็คือการปรับลดจำนวนเข็มและปรับแต่งรายละเอียดเล็กน้อยสำหรับการเย็บทับรอยโพ้งบริเวณคอเสื้อ (บางเจ้าก็ทำบางเจ้าก็ไม่ทำ แต่ก็เริ่มจะกลายเป็นมาตรฐานใหม่สำหรับเสื้อยืดไปแล้วสำหรับการมีลาลูกโซ่บริเวณคอเสื้อ) ราคาค่าตัวจักรประเภทนี้ก็อยู่ราวๆ 3 หมื่น – 4 หมื่น (ซึ่งก็แล้วแต่รุ่น ยี่ห้ออีกเช่นกัน)

**

**

**

* ลักษณะงานบริเวณชายเสื้อและแขนเสื้อของจักรลา *

* ลักษณะของลาลูกโซ่บริเวณคอเสื้อ (ไม่ได้ตั้งใจโฆษณานะ รูปมันติดมาเอง -__-!!!) *

3.จักรเข็มเดี่ยวที่เป็นมาตรฐานสำหรับงานเย็บ ทั่วๆ ไป แต่สำหรับการเย็บเสื้อยืดในปัจจุบันนั้นจะใช้จักรเข็มเดี่ยวเป็นส่วนน้อย คือใช้หลักจากโพ้งคอแล้วเย็บทับบางช่วง ใช้น้อยมากหรือบางท่านก็ไม่ใช้เลย

**

**

สำหรับเพื่อนๆ ที่อยากจะเริ่มงานเย็บหรืออยากจะเปิดร้านให้บริการตัดๆ เย็บๆ เสื้อผ้าก็อยากจะให้ศึกษารายละเอียดต่างๆ ให้ดีก่อนเริ่มทำครับ เพราะอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้านั้นมีรายละเอียดเยอะพอสมควร เป็นสังคมธุรกิจที่กว้าง (คู่แข่งเยอะ ว่างั้นเถอะ) แต่การเจริญเติบโตนั้นก็ไปกันไม่หยุดครับ บางท่านที่เปิดมานานเป็นที่รู้จักในแวดวงก็มีงานเย็บล้นมือ ทำไม่เคยทัน ไม่เคยพอก็มีให้เห็นกันเต็มตลาดเพราะความต้องการของผู้บริโภคนั้นมีไม่ขาดสายครับ นี่คือข้อดีของธุรกิจในภาคปัจจัย 4

หรือหากเพื่อนๆ ยังไม่พร้อมหรืองานล้นมือ หรือขี้เกียจลงทุนเย็บเอง ผู้เขียนก็มีบริการเย็บเสื้อยืดตัวละ 12-15 บาทครับ โดยคิดราคากันตามแบบสมเหตุสมผลตัวละ 12-15 บาท (ขึ้นอยู่กับรายละเอียดปลีกย่อย) หรือซื้อเป็นเสื้อยืดสีล้วนสำเร็จรูปราคาส่งก็ตัวละ 50 บาทครับ ฮ่ะๆ แอบขายซะเลย ^_^  (หรืออยากจะซื้อจักร ผู้เขียนก็ขายนะ  ฮ่ะๆ  ซื้อ 2 แถมคนขายด้วยเลยเอ้าาา!  -__-!!!)